Caresheet Ctenosaura bakeri

Cites:

Geen cites

 

Land van herkomst:

De Ctenosaura bakeri leeft op het eiland Utila. Ook wel Islas de la Bahía in Honduras genoemd.

 

Omschrijving:

Ctenosaura bakeri is een over het algemeen niet zo'n rustige soort, die dus ook niet snel handtam zal worden. Op Utila blijven de dieren over het algemeen stil zitten wanneer ze benaderd worden. Ze zullen zich misschien meer draaien op de tak zodat alleen de kop nog zichtbaar is. Als ze worden benadert op een afstand ongeveer minder dan één meter zullen ze vluchten door of zo hoog mogelijk in een tak te klimmen of door weg te rennen. Meestal wordt er voor de eerste optie gekozen. Rennen doen ze namelijk niet vaak. De dieren rennen over het algemeen alleen wanneer ze op de grond aan het eten zijn en ze door iemand benaderd worden. De dieren schieten er dan vandoor en zoeken dan de eerste zwarte mangrove boom op waar ze in kunnen klimmen.

 

Herkenning:

De C. bakeri heeft als hoofdkleur meestal grijsbruin tot turqoise. Op de staart zitten donkere ringbanden. De rugkam bestaat uit witte en zwarte stekels. Meestal zitten er 2 of 3 stekels van dezelfde kleur achter elkaar. Jonge dieren hebben in tegenstelling tot veel Ctenosaura sp. geen groene kleur, maar ze hebben een grijsbruine kleur. Dit hangt waarschijnlijk samen met het feit dat deze dieren voornamelijk op de grond, aan de rand van mangroven, leven wanneer ze jong zijn. Hierdoor gaan ze goed in hun omgeving op en vallen dus ook niet snel op.

 

Lengte:

De Ctenosaura bakeri bereikt een totale lengte van 800mm waarvan 310mm KRL bij de mannetjes. Vrouwtjes blijven ongeveer 30% kleiner. De verhouding tussen staart/KRL is 1,47/1,74. De Ctenosaura bakeri weegt wanneer ze volwassen zijn ongeveer 900 gram.

 

Terrariumgrootte:

200x150x200 (lxdxh) voor een volwassen koppel of trio, wordt standaard aangegeven als minimum maat, maar groter is natuurlijk altijd beter.

 

Biotoop:

De C. bakeri leeft op het eiland Utila waar hun leefruimte slechts circa 8 hectare in beslag neemt. Deze 8 hectare is opgebouwd uit verschillende gebieden, namelijk de mangrove en stranden. De omgeving waarin deze dieren leven heeft een hoog zoutgehalte. Het water dat door het mangrove systeem stroomt is brak en vaak staat de mangrove aan de kust. De blaadjes van de mangrove zijn vaak bedekt met een zoutlaagje.
Deze dieren worden in acht van de tien gevallen in de bomen aangetroffen. Meestal op een tak van zo'n anderhalf keer hun lichaamsdikte. De hoogte varieert van één tot zes meter. Ze leven dan hoofdzakelijk in de zwarte mangrove bomen. Soms staan deze zwarte mangrove bomen tussen de rode mangrove. De leguanen geven dan toch de voorkeur aan de zwarte mangrove bomen. De voorkeur voor deze bomen komt namelijk doordat ze hierdoor moeilijker te lokaliseren zijn. Ze gaan beter in hun omgeving op. Rond een brakwater meertje op het eiland Utila staan enkel rode mangrove, hier treft men ze ook aan op de rode mangrove. Volgens onderzoekers op het eiland, wordt er de voorkeur gegeven aan zwarte mangrove, omdat deze bomen na een bepaalde leeftijd gaten vormt in de boom. Wanneer een tak afbreekt, ontstaat er een zachte plek, deze rot na verloop van de tijd weg, waardoor er een holte in de boom ontstaat. Hier trekken de dieren zich dan 's nachts of bij gevaar in terug.

Het strand dient als legplaats voor de vrouwen. Een opmerkelijk fenomeen is, dat wanneer de vrouwen haar eieren gaan leggen, er een complete volksverhuizing plaatsvindt. De mannen volgen de vrouwen tot aan de rand van de mangrove. Hier stoppen de mannen, terwijl de vrouwen verder doorgaan. De vrouwen doorkruisen dan nog bos en open vlaktes tot ze bij het strand zijn. De mannen stoppen aan de rand van de mangrove vanwege het groter gevaar dat er dreigt in de stukken gebied zonder mangrove.

De volwassen exemplaren van de bakeri leven voornamelijk in bomen, waar veel schuilplaatsen in zitten, in het mangroven gebied.

Jonge exemplaren leven vooral op de grond aan de rand van de mangroven. Hier is een lichte mangroven vegetatie. Doordat de zon goed doorkomt, verdampt het water snel en is er een hoge luchtvochtigheid. De wortels en omgevallen bomen dienen als schuilplekken voor de jonge dieren.

 

Temperatuur/Luchtvochtigheid:

De temperatuur in de mangroven ligt overdag meestal rond de 30°C of 35°C en 's nachts tussen de 25°C en 27°C. De luchtvochtigheid overdag bedraag 70-80% en 's nachts 95-100%.

 

Voeding:

C. bakeri eet zowel levend voer als bladeren en bloemen. Zo kun je ze verschillende insecten geven maar ook krabben zoals de Fiddler crab (Uca rapax). Qua vegetatie kun je ze paardenbloemen en -blad, stukjes appel, wortel, mandarijn, komkommer geven. Op het eiland Utila bestaat het dieet voornamelijk uit mangrove bladeren en krabben. De voornaamst gegeten krab (Uca rapax) wordt slechts 2 a 3 cm groot. Met 1 beet breekt een C. bakeri de schaal en werkt deze krab naar binnen.

 

Geslachtsonderscheid:

De mannetjes hebben een grote keelwam, deze is ongeveer 30mm lang. Ook de rugkam is groot en wordt ongeveer 23mm hoog. Bij vrouwen zijn zowel de keelwam als rugkam een stuk kleiner.

 

Paargedrag:

Voor de Ctenosaura bakeri ligt de paartijd midden in Januari. Vanaf begin Maart gaan de vrouwtjes weg van het mangrovengebied op zoek naar legplaatsen. Ze vinden hun legplaats vaak in zandige bodems zoals bijvoorbeeld op het strand. Ze graven meerdere dagen totdat ze hun legplaats hebben gemaakt. Deze bestaat uit een 40 tot 60 cm lange gang die op circa 50 cm diepte een 12 tot 15 cm doorsnee legkamer heeft.

Hier worden 5 tot 19 eieren in gelegd. Deze periode duurt van begin Maart tot eind Mei. De eieren inkuberen ongeveer 3 maanden. De meeste jongdieren komen in de tweede week van Juni uit.

De temperatuur in de legkamers licht op 50cm diepte constant op 31,4°C. Op 25cm diepte ligt de temperatuur tussen de 31,1°C en 33,3°C

In het terrarium kun je ze een legplaats aanbieden doormiddel van een buis van 60cm lang die uitkomt in een legkist met de afmetingen 15x15x9. Deze moet gevuld zijn met vochtige aarde.

Incubeer de eieren op 29-30°C en na 87-95 dagen komen de eieren uit. De jongen hebben een KRL van 56-59mm en een staart van 99-115mm. Na ongeveer 4 á 5 dagen beginnen de jongen geraspte wortelen en kleine insecten te eten.

 

Overige:

Het leefgebied van de Ctenosaura bakeri, evenals de dieren zelf worden ernstig bedreigd door stroping. De mangrove bossen worden gekapt voor het bouwen van huizen en op het strand waar de dieren hun eieren leggen worden ook huizen gebouwd. Het al zeer beperkt leefgebied van de C. bakeri wordt dus alsmaar kleiner.

Op de leguanen zelf wordt ook veel gestroopt. Leguanenvlees is namelijk een delicatesse op dit eiland. De stropers houden drachtige vrouwtjes in de gaten. Wanneer deze dan op het strand een tunnel graven en hier in kruipen, maken deze stropers de tunnel snel dicht. Ze zorgen er voor dat de staart nog net uit het zand uitsteekt, zodat ze de dieren er makkelijk kunnen uittrekken wanneer ze gestikt zijn. Dit gebeurt niet alleen met de C. bakeri, maar ook met de highlander leguanen op dit eiland. De dieren en eieren worden opgegeten of verkocht. Dit is dus een zeer slechte zaak, vandaar dat er een bakeri beschermingsprogramma is opgezet. Meer informatie hier over is te vinden op www.utila-iguana.de

Met dank aan:
Willem Classens
Martijn van Zanten